Μιαούλης Ανδρέας
Ανδρέας Μιαούλης
Θρυλικός ναύαρχος του Εικοσιένα (1769-1835). Γεννήθηκε στην Ύδρα. Πατέρας του ήταν ο εμποροπλοίαρχος Δημ. Βώκος, που καταγόταν από τα Φύλλα της Εύβοιας. Πολύ νέος άρχισε τη θαλασσινή του σταδιοδρομία με πειρατείες στην Κρήτη, τη Μάλτα και την Αίγυπτο. Η πρώτη εμπορική του επιτυχία ήταν όταν οδήγησε ένα πλοίο του πατέρα του φορτωμένο σιτάρι στη Χίο. Από τα κέρδη αγόρασε ένα τούρκικο μπρίκι, το “Μιαούλ”, από το οποίο πήρε και ο ίδιος το όνομα Μιαούλης. Σύμφωνα όμως με μία άλλη εκδοχή, από τη συνήθειά του να φωνάζει στους ναύτες του “μια ούλοι”, του έμεινε το όνομα Μιαούλης. Κατά τον αποκλεισμό της Γαλλίας από τον αγγλικό στόλο, ο Μιαούλης έσπαγε το “μπλόκο” και εφοδίαζε τους Γάλλους με σιτάρι. Το εμπόριο αυτό του άφησε πολλά κέρδη. Κάποτε τον έπιασε ο Άγγλος ναύαρχος Νέλσον και όχι μόνο δεν τον τιμώρησε, αλλά θαύμασε την τόλμη και την ευθύτητά του και τον άφησε ελεύθερο.
Με την κήρυξη της Επανάστασης ορίστηκε από τους συμπατριώτες του ναύαρχος του υδραίικου στόλου. Γρήγορα όμως οι επιτυχίες του εναντίον των Τούρκων τον ανέδειξαν ναύαρχο ολόκληρου του ελληνικού στόλου. Το Φεβρουάριο του 1822 νίκησε τον τουρκικό στόλο στην Πάτρα, το Σεπτέμβριο του 1822 στον Αργολικό, το 1823 μεταξύ Άθω-Λήμνου, το 1824 στον κόλπο του Γέροντα. Το 1822 απέκλεισε το Ναύπλιο από τη θάλασσα και συντόμευσε έτσι την πτώση της πόλης, το 1825 πυρπόλησε τον τουρκικό στόλο στη Μεθώνη, το 1826 διέσπασε τρεις φορές το ναυτικό αποκλεισμό του Μεσολογγίου και εφοδίασε με τρόφιμα τους πολιορκούμενους. Και γενικά δεν υπήρξε ναυτική επιχείρηση σ` όλη τη διάρκεια του Αγώνα στην οποία να μην πάρει μέρος.
Μετά την επανάσταση, όταν η αντίδραση εναντίον του Καποδίστρια κορυφώθηκε και η Ύδρα επαναστάτησε, ο Μιαούλης μαζί με τον Κουντουριώτη, τον Μπουντούρη και άλλους ίδρυσαν επταμελή συνταγματική επιτροπή και διέκοψαν τις σχέσεις τους με την κυβέρνηση. Ο Καποδίστριας όμως αρνήθηκε με επιμονή την παραχώρηση συντάγματος και σε μία στιγμή ξεσπάσματος ο Μιαούλης ανατίναξε τη μεγαλύτερη φρεγάτα του στόλου μας “Ελλάς” και την κορβέτα “Ύδρα” στο ναύσταθμο του Πόρου (13-8-1830). Η ενέργεια αυτή, για την οποία μετάνιωσε αργότερα και ζήτησε συγνώμη, αποτελεί μία σκιά που αμαυρώνει την υπέροχη σταδιοδρομία του. Το 1832 ήταν επικεφαλής της επιτροπής που πήγε στη Βαυαρία, για να προσφέρει στον Όθωνα το βασιλικό στέμμα της Ελλάδας. Κατά τη βαυαροκρατία του απονεμήθηκε ο επίσημος τίτλος του αντιναύαρχου και διορίστηκε διευθυντής του στόλου. Το 1834 του απονεμήθηκε και άλλος τίτλος, του συμβούλου της επικράτειας. Όταν πέθανε, ύστερα από ένα χρόνο από φυματίωση, τον έθαψαν στο μέρος που βρισκόταν ο τάφος του Θεμιστοκλή, στη δεξιά είσοδο του λιμανιού, στον Πειραιά. Ο Μιαούλης υπήρξε αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους ναυτικούς ηγέτες στον Αγώνα και η μορφή του κατατάσσεται ανάμεσα στο πάνθεο των ηρώων.
