Πλωτινούπολη

Στη ΝΑ πλευρά του Διδυμοτείχου υπάρχει ο λόφος της Αγίας Πέτρας, που εχει ταυτιστεί από τον καθ. Γ. Μπακαλάκη με την Πλωτινόπολη. Η Πλωτινόπολη είναι μία ρωμαϊκή πόλη που ιδρύθηκε από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τραϊανό, ο οποίος έδωσε το όνομα της γυναίκας του Πλωτίνης.
Πριν από τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο διαπιστώθηκε ότι ο λόφος αυτός με τη στρατηγική θέση παρουσιάζει αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Το 1965, κατά την κατασκευή χαρακώματος από στρατιώτες, βρέθηκε η χρυσή σφυρήλατη προτομή του Πωμαίου αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου (193-211 μ.Χ.).
Συστηματική ανασκαφική έρευνα πραγματοποιήθηκε στην Αγία Πέτρα από τη ΙΘ΄ ΕΠΚΑ το καλοκαίρι του 1977 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Το φθιμόπωρο του 1996 ξανάρχισαν οι ανασκαφές στην Πλωτινόπολη.

Η ανασκαφική έρευνα πραγματοποιείται στο μέσον περίπου της ανατολικής ομαλής πλαγιάς του λόφου, απέναντι ακριβώς από τον ποταμό Έβρο, στην περιοχή όπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ανασκάφηκε κτήριο με ψηφιδωτά δάπεδα. Ανασκάφηκαν λείψανα κτηρίων, τα οποία μαζί με το κτήριο με τα ψηφιδωτά φαίνεται να ανήκουν σε ένα μεγάλο κτηριακό συγκρότημα. Ο χώρος βρισκόταν σε χρήση από τον 2ο μέχρι το τέλος του 6ου αι. μ.Χ. Επίσης αποκαλύφθηκε δάπεδο κτηρίου ρωμαϊκών χρόνων και αγωγός. Βόρεια του κτηρίου αποκαλύφθηκε υπόκαυστο, γεγονός που επιβεβαιώνει την αρχική υπόθεση ότι πρόκειται για λουτρό. Το πιο εντυπωσιακό, όμως, εύρημα είναι ένα πηγάδι με εσωτερική διάμετρο 2,20 μ., κατασκευασμένο με λαξευτούς γωνιόλιθους σύμφωνα με το ισοδομικό σύστημα. Το πηγάδι έχει ανασκαφεί σε βάθος 11,20 μ. Δεν έχει, ωστόσο, εντοπιστεί ο πυθμένας του. Στο βόρειο τμήμα του πηγαδιού και σε βάθος 2.50 μ. από το σωζόμενο χείλος υπάρχει άνοιγμα που οδηγεί σε καμαρόσκέπαστο θάλαμο. Το παραπάνω συγκρότημα (το πηγάδι και ο θάλαμος) έχει σχέση με την υδροδότηση της πόλης και θα πρέπει να είναι σύγχρονο με την ίδρυσή της (2ος αι. μ.Χ.). Τέλος εντοπίστηκε αδιατάρακτο προϊστορικό στρώμα. Αποκαλύφθηκαν 35 πασσαλότρυπρες από πασσαλόπηκτο κτήριο. Το στρώμα αυτό χρονολογείται στη νεότερη νεολιθική περίοδο. Τα κινητά ευρήματα της ανασκαφής χρονολογούνται από τον 4ο μέχρι τον 6ο αι. μ.Χ.

Κατά το  έτος (2006) ανασκάφθηκε η περιοχή βόρεια της εισόδου του θαλάμου του πηγαδιού. Αποκαλύφθηκαν τρεις (3) αγωγοί αποχέτευσης, ο ένας ρωμαΪκών χρόνων και οι δύο παλαιοχριστιανικών. Αποκαλύφθηκε επίσης και τμήμα ψηφιδωτού ρωμαϊκών χρόνων. Στην περιοχή της ΝΑ γωνίας της τομής, όπου δεν εντοπίστηκαν κτήρια και η ανασκαφή “προχώρησε” σε βάθος, βρέθηκε αττική εισηγμένη κεραμική (μελαμβαφής και κεραμική με διακόσμηση “Δυτικής κλιτύος”) του 4ου αι. π.Χ. μαζί με ντόπια χειροποίητη “θρακική” κεραμική.