Δαρδάνιοι ή Δάρδανοι
Από την Ηλέκτρα την κόρη του Άτλαντος (Η Ηλέκτρα ήταν μια από τις Πλειάδες. Μητέρα της η Πλειόνη, η κόρη του Ωκεανού.), και τον Δία γεννήθηκαν δυο παιδιά, ο Ιασίων και ο Δάρδανος. Ο Ιασίων ερωτεύτηκε την θεά Δήμητρα και θέλησε να την ντροπιάσει, γι? αυτό κεραυνοβολήθηκε. Ο Δάρδανος, στενοχωρημένος από τον θάνατο του αδελφού του, εγκατέλειψε την Σαμοθράκη όπου έμεναν, και πήγε στην απέναντι όχθη. Εκεί βασίλευε ο Τεύκρος, γιος του Σκάμανδρου και της νύμφης Ιδαίας, γι΄ αυτό οι κάτοικοι της περιοχής ονομάζονταν Τεύκροι. Ο βασιλιάς υποδέχθηκε τον Δάρδανο και του έδωσε γυναίκα την κόρη του την Βάτεια. Όταν πέθανε ο Τεύκρος, ονόμασε την χώρα Δαρδανία.Ο Δάρδανος και η Βάτεια έκαναν δυο παιδιά. Τον Ίλο και τον Εριχθόνιο.
Οι Δαρδάνιοι ήσαν οι βορειότεροι και δυτικώτεροι όλων τούτων των υπεράνω του Αίμου Θρακικών φυλών, συγχρόνως δε οί βόρειοι γείτονες των Παιόνων, ενοχλητικοί και επικίνδυνοι επιδρομείς των πλουσιωτάτων Παιονικών χωρών.Οι Δαρδάνιοι, φυλή Θρακοπελασγική, πέρασαν σε αρχαιότατη εποχή από την Εύρώπη στην Μικρασιατική ακτή του Ελλησπόντου. Ενα μέρος μόνο από αυτούς έμεινε στις άρχικές τους εστίες.Μερικοί λένε πως οι Δαρδάνιοι δεν ανήκον στην Θρακική οικογένεια.Οί Δαρδάνιοι ήσαν τελείως άγριοι και ρυπαροί, αλλά εφημίζοντο ως φίλοι της μουσικής. “Άγριοι δε όντες οι Δαρδάνιοι τελείως, ωσθ’ υπό ταίς κοπρίαις ορύξαντες σπήλαια ενταύθα δίαιτας ποιείσθαι, μουσικής δ’ όμως, επεμελήθησαν αεί χρώμενοι και αυλοίς και τοίς εντατοίς οργάνοις”. [Στράβ. Ζ,313]
Η γνώμη του γεωγράφου Στράβωνος, οτι οι Δαρδάνιοι κατοικούσαν υπό τάς κοπρίας σκάπτοντες ύπ’ αυτάς σπήλαια, δεν φαίνεται ακριβής, διότι υπήρχαν πολλές πόλεις τους, όπως ρητά αναφέρουν ο Λέπιδος και ο ένα αιώνα ακριβώς μετά τον Στράβωνα, περί τα 150 μ.Χ., ακμάσας ερευνητικώτατος Αλεξανδρινός ,γεωγράφος Κλαύδιος Πτολεμαίος. “Σκούποι, πόλις Θράκης. Λέπιδος εν Ιστορικής Επιτομής ογδόω. [Τόμ. Δ’, Λεπίδου]. Πόλεις της Δαρδανίας γνωστές ήσαν ή Ναϊσσός (Νύσσα), το ‘Αρριβάντιον, το Ουλπιανόν και οί Σκούποι (Σκόπια). [Πτολεμ. Γεωγρ. Τόμ. Α’, σελ, 455.]Κατά τόν Αππιανό οι Δαρδάνιοι και οι γείτονες αυτών Μαίδοι επέδραμον το 119 πΧ. μετά των Κελτών και Ιλλυριών στην Ελλάδα και εσύλησαν πολλά από τα Ιερά, ανάμεσά τους και το Δελφικό.Ιδίως δε κατά τα έτη 90 και 85 π.Χ. οί Θράκες όχι μόνον την Μακεδονίαν κατέκλυσαν, άλλ’ εισβαλόντες ερήμωσαν το μεγαλύτερον μέρος της Ηπείρου, λεηλατήσαντες καί τον ναόν της Δωδώνης. Διά της συνδρομής όμως της Θρακικής φυλής των Δενθηλατών ο Ρωμαίος διοικητής της Μακεδονίας άπεδίωξεν από την χώραν τους Θράκας.
Ο ένας αρχηγός τους, Αινείας, ήταν ο γιος της Αφροδίτης και του Αγχίση. Η Αφροδίτη είχε λάβει το μήλο από τον Πάρη υποσχόμενη σε αυτόν σαν έπαθλο την Άργισσα Ελένη, σύζυγο του Μενέλαου. Όπως λέει ο Ηρόδοτος, την Αφροδίτη Ουρανία, με το όνομα Αλίλα, λάτρευαν οι αραβικές φυλές.
Αλλοι αρχηγοί των Δαρδανίων ήταν ο Αρχέλοχος και ο Ακάμας, γιοι του Αντήνορα.
O Αντήνωρ ήταν στην τάξη της Τροίας δεύτερος μετά τον Πρίαμο. Είχε σύζυγο την Θεανώ, κόρη του Κισσέως που ήταν η ιέρεια του Ναού της Αθηνάς, ο οποίος βρισκόταν στην ακρόπολη της Τροίας. (Βλ.ΙΛΙΑΔΟΣ ΡΑΨΩΔΙΑ Ζ, στ. 297). Επειδή αυτός είχε φιλοξενήσει τον Μενέλαο και τον Οδυσσέα όταν είχαν πάει στην Τροία να ζητήσουν πίσω την Ελένη με ειρηνικό τρόπο, οι Έλληνες, κατά τον Τρωικό πόλεμο, δεν πείραξαν το σπίτι τους, σεβόμενοι τον δεσμό ?ξενίας? που τους συνέδεε. Ο Αντήνορας και η Θεανώ, μαζί με την οικογένειά τους, μετά τον Τρωικό πόλεμο, αφέθηκαν ελεύθεροι από τους Έλληνες. Ο περιηγητής Παυσανίας, στο βιβλίο Χ, Φωκικά (κεφ. 27, 4), περιγράφοντας την ζωγραφιά του Πολύγνωτου που υπήρχε στους Δελφούς και απεικόνιζε την άλωση της Τροίας, αναφέρει πως είχε απεικονιστεί και η οικογένεια της Θεανούς και του Αντήνορα, να φορτώνουν τα απαραίτητα σε έναν όνο και να ετοιμάζονται να φύγουν στην Θράκη (εκεί όπου ήταν ο πατέρας της Θεανούς, ο Κισσεύς). Όπως λέει, είχε καταγραφεί και από τον Στράβωνα, 13:608: «Τον μεν ουν Αντήνορα και τους παίδας μετά των παραγενομένων Eνετών εις την Θράκην περισωθήναι, κακείθεν διαπεσείν εις την λεγομένην κατά τον Αδρίαν Ενετικήν».
