Κολοσσαίο

Κολοσσαίο

Έτσι ονομάστηκε στην εποχή του μεσαίωνα, εξαιτίας των τεράστιων διαστάσεών του, το τεράστιο πέτρινο αμφιθέατρο της Ρώμης που βρισκόταν στη ΝΑ. πλευρά του FΟRUM, της ρωμαϊκής αγοράς.Άρχισε να κατασκευάζεται στην εποχή του Βεσπασιανού στα 72 μ.Χ., συνεχίστηκε την εποχή του Τίτου και τέλειωσε όταν ήταν αυτοκράτορας ο Δομιτιανός. Ονομαζόταν αμφιθέατρο των Φλαβίων, απ’ το όνομα της δυναστείας των αυτοκρατόρων που το έκτισαν. Για να κατασκευαστεί, εργάστηκαν χιλιάδες Ιουδαίοι αιχμάλωτοι που είχαν συλληφθεί απ’ τον Τίτο, μετά από την καταστροφή των Ιεροσολύμων.

Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι είχε χωρητικότητα 50 μέχρι 90 χιλιάδων θέσεων και υπήρχαν τρείς κερκίδες. Στις κερκίδες οι θεατές κάθονταν ανάλογα με την κοινωνική τους θέση και το επάγγελμα. Υπήρχαν 80 είσοδοι ενώ η έξοδος γινόταν από 160 διαδρόμους γύρω από τις κερκίδες απ όπου λέγεται ότι μπορούσε να εκκενωθεί ο χώρος μέσα σε δέκα λεπτά. Eίχε σχήμα έλλειψης με περιφέρεια 524 μέτρων.Το ύφος του έφτανε τα 48 μέτρα κι είχε 4 ορόφους. Από αυτούς, οι τρεις πρώτοι είχαν αψίδες κι ο 4ος 40 παράθυρα.Πάνω από τον 4ο όροφο υπήρχε στοά. Το εσωτερικό του Κολοσσαίου ήταν χωρισμένο σε κερκίδες, ενώ στο κέντρο του είχε κονίστρα που χωριζόταν από τις κερκίδες μ’ ένα ψηλό βάθρο. Κάτω από την κονίστρα βρίσκονταν τα υπόγεια. Το Κολοσσαίο έμεινε θρυλικό, σαν το κέντρο των αιμοχαρών θεαμάτων που απολάμβανε η ρωμαϊκή αυλή στην εποχή της παρακμής της. Θηριομαχίες, μονομαχίες και μαρτύρια χριστιανών έγιναν στο Κολοσσαίο που σήμερα γνωρίζει τη γαλήνη του αρχαιολογικού χώρου.Η τελευταία μονομαχία πραγματοποιήθηκε στις αρχές του 5ου αιώνα αλλά λέγεται πως φρικτές θηριομαχίες συνεχίστηκαν για περίπου εκατό χρόνια.