Κάστρο Διδυμοτείχου

Ένα από τα μεγαλύτερα και τα πιο σημαντικά κάστρα ολόκληρης της βαλκανικής. Τα τείχη που σώζονται έχουν μήκος 1 χ.λ.μ και το ύψος τους φτάνει τα 12 μέτρα. Αυτά διακόπτονται από κυκλικούς και τετράγωνους πύργους που κάποτε φτάνανε τους 24 σε αριθμό. Σε πολλούς από αυτούς τους πύργους παρατηρούμε ενδιαφέροντα μονογράμματα όπως αυτό του Κομνηνού. Βρίσκεται στο μέσον περίπου του “κάθετου” στο χάρτη νομού Έβρου, ελέγχει τη συμβολή δύο ποταμών (του Ερυθροπόταμου στο σημείο που εκβάλει στον Έβρο) και έχει δεύτερη στρατηγική στήριξη από παρακείμενο λόφο στην ίδια περιοχή. Κατά τον ιστορικό Προκόπιο, τα τείχη του Διδυμοτείχου ανακατασκευάσθηκαν και ενισχύθηκαν επί Ιουστινιανού. Τα ίδια τείχη ενισχύθηκαν αργότερα και επί Κωνσταντίνου Ε’ το 751. Όπως και το 1303, που τα τείχη ενισχύθηκαν σημαντικά από τον πρωτομάστορα Κωνσταντίνο Ταρχανειώτη.
Το περίφημο αυτό κάστρο, που συντηρήθηκε ανεπαρκώς από τους οθωμανούς κατακτητές, υπέστη μεγάλες καταστροφές από ποικίλους επιδρομείς κατά τα βυζαντινά κα μεταβυζαντινά χρόνια, αλλά και από τους Ρώσους, που κατέλαβαν το Διδυμότειχο στους δύο νικηφόρους γι’ αυτούς ρωσοτουρκικούς πολέμους το 1829 και το1878.

Το κάστρο των Διδύμων Τειχών, συνοδεύεται με θρύλους, όπως αυτός με τις Σαράντα Κάμαρες, που βρίσκονται σε δαιδαλώδη διάταξη μέσα στον βράχο πάνω στον οποίο είναι κτισμένο το κάστρο. Στην πραγματικότητα, το κάστρο διαθέτει δεκάδες λαξευτών σπηλαίων, που χρησιμοποιούνταν ως αποθήκες ή δεξαμενές νερού ήκαταφύγια.

Ένας άλλος θρύλος θέλει, το άπαρτο κάστρο του Διδυμοτείχου να πέφτει στους Τούρκους από “μπαμπεσιά” και την υπεύθυνη “βασιλοπούλα” να πέφτει από τον γωνιακό νοτιοανατολικό πύργο με το άσπρο άλογό της και να αυτοκτονεί.