Μάχη Οχυρού Νυμφαίας

Από την 28η Οκτωβρίου 1940 στα απόκρημνα και χιονισμένα βορειοηπειρώτικα βουνά, η Ελλάδα έδινε έναν άνισο, αλλά νικηφόρο αγώνα εναντίον της Ιταλίας. Ο Χίτλερ, από την αρχή του πολέμου είχε καταλάβει ότι, ο σύμμαχος του Μουσολίνι δεν θα μπορούσε να καταβάλει την ελληνική αντίσταση στα επεκτατικά του σχέδια. Την 1η Μαρτίου 1941, η Βουλγαρία πήγε με το μέρος του Άξονα. Την 2α Μαρτίου οι Γερμανικές δυνάμεις προωθούνται στην Βουλγαρία και μέχρι τέλους Μαρτίου έχουν πάρει διάταξη για να επιτεθούν εναντίον της Ελλάδας.Για την κατάληψη της ελληνικής Θράκης, οι Γερμανοί διέθεσαν το ΧΧΧ Σώμα Στρατού και ειδικά για την ΝΥΜΦΑΙΑ και την ΚΟΜΟΤΗΝΗ την 50η Γερμανική Μεραρχία. Οι Γερμανικές δυνάμεις ήταν πλήρως εξοπλισμένες και εφοδιασμένες με τα πιο τέλεια για την εποχή όπλα. Τις Γερμανικές δυνάμεις στην Βουλγαρία, υποστήριζαν επίσης και 1.000 αεροσκάφη παντός τύπου. Στην ΝΥΜΦΑΙΑ , αντιμέτωποι με την 50η Μεραρχία και τον Βουλγαρικό Στρατό που ακολουθούσε, ήταν μόνο δύο (2) Λόχοι Προκαλύψεως και η Φρουρά του Οχυρού, 14 Αξκοί και 364 Οπλίτες. Οι δυνάμεις αυτές δεν περίμεναν καμιά βοήθεια.

Την παραμονή της 6ης Απριλίου 1941, η Γερμανική Μεραρχία είναι έτοιμη να ξεχυθεί στην πεδιάδα της ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ και να παρασύρει κάθε στρατιωτικό τμήμα που θα βρεί στο δρόμο της. Τα πολυβόλα, οι όλμοι και τα πυροβόλα της είναι έτοιμα να χτυπήσουν τους Έλληνες στρατιώτες, που είναι γαντζωμένοι στις κορυφές των υψωμάτων ΔΡΑΓΑΤΗΣ – ΦΡΟΥΡΟΣ και εντός του Οχυρού. Ο Βουλγαρικός Στρατός είναι και αυτός έτοιμος να ακολουθήσει τους συμμάχους του.Την 05.00 της 6ης Απριλίου 1941, οι Γερμανοί επιτίθενται στα υψώματα ΔΡΑΓΑΤΗΣ και ΦΡΟΥΡΟΣ. Από την 07.00, το πυροβολικό και οι όλμοι σφυροκοπούν την τοποθεσία. Την 08.50 πέφτουν τα υψώματα ΔΡΑΓΑΤΗΣ – ΦΡΟΥΡΟΣ και τα μηχανοκίνητα των Γερμανών παρουσιάζονται στον δρόμο σε απόσταση 1.500 μέτρων από το Οχυρό, που αρχίζουν να το χτυπούν. Την 11.00 ώρα, τα ελληνικά τμήματα που ήταν στον ΔΡΑΓΑΤΗ και τον ΦΡΟΥΡΟ, μπαίνουν στο Οχυρό. Οι Γερμανοί επιτίθενται με λύσσα, αλλά αποτυγχάνουν. Το Οχυρό αμύνεται. Στο μεταξύ, Γερμανικά πεζοπόρα τμήματα που κινήθηκαν μέσω ορεινών δρομολογίων του ΠΑΠΙΚΙΟΥ και του ΜΥΤΙΚΑ καταλαμβάνουν την ΚΟΜΟΤΗΝΗ την νύκτα της 6ης προς 7η Απριλίου 1941.

Την 01.30 της 7ης Απριλίου βομβαρδίζεται με ιδιαίτερη ένταση το Οχυρό και την 02.00 το Γερμανικό Πεζικό επιτίθεται, αλλά αποτυγχάνει. Οι βομβαρδισμοί και οι επιθέσεις συνεχίζονται όλη την νύκτα και αποτυγχάνουν. Το πρωί της 7ης Απριλίου βρήκε το Οχυρό να χτυπιέται από κάθε είδους όπλα από παντού, να καίγεται ολόκληρο και μέσα στους καπνούς και τις φωτιές την ελληνική ψυχή, πέρα από κάθε λογική, ζωντανή, να αγωνίζεται όπως πάντα.Το απόγευμα της 7ης Απριλίου 1941 μπαίνει στον αγώνα και η Γερμανική Αεροπορία και οι επιθέσεις των Γερμανών συνεχίζονται. Το Γερμανικό Πυροβολικό, οι όλμοι, η αεροπορία, ανέσκαπταν την επιφάνεια του οχυρού. Αλλά, όταν το Γερμανικό Πεζικό ορμούσε, τα λίγα ελληνικά όπλα ξαναζωντάνευαν και απαγόρευαν στους Γερμανούς να περάσουν τις μηχανοκίνητες δυνάμεις τους στην ΚΟΜΟΤΗΝΗ. Η συνέχιση του αγώνα την 7η Απριλίου, ήταν ένα θαύμα, όπως θαύματα επιτυγχάνει ο Ελληνισμός όταν, ενωμένος αγωνίζεται.

Στις 19.00 της 7ης Απριλίου 1941, οι Γερμανοί έταξαν πολύ κοντά στο Οχυρό, πάνω από 100 πυροβόλα. Επί 45 λεπτά, το Οχυρό βάλλεται από κάθε είδους και τύπου όπλα. Καταστρέφονται οι θυρίδες των πολυβολείων. Δεν υπάρχουν πλέον συρματοπλέγματα. Το σύστημα εξαερισμού δεν λειτουργεί. Φώς δεν υπάρχει μέσα στο Οχυρό. Με τις συνθήκες αυτές, τμήματα του Γερμανικού Μηχανικού, πέτυχαν να φτάσουν πάνω στο Οχυρό, και με εκρηκτικές ύλες και φλογοβόλα αρχίζουν την συστηματική καταστροφή του. Μερικοί Γερμανοί εισέδυσαν μέσα στις υπόγειες στοές. Οι ηρωικοί μαχητές συνέχισαν τον αγώνα μέσα στις στοές. Ήταν ένας αγώνας χωρίς ελπίδα, μόνο για την τιμή.

Την νύκτα της 7ης Απριλίου 1941, στις 23.30, ο Δκτής του Οχυρού Ταγματάρχης Αναγνωστός Αλέξανδρος εθεώρησε ότι η αποστολή του είχε εκπληρωθεί και αποφάσισε την παράδοση του Οχυρού.Τα μεσάνυκτα της 7ης προς την 8η Απριλίου 1941, το Οχυρό παραδόθηκε. Οι απώλειες των Ελλήνων ήταν νεκροί 7, τραυματίες 23 και των Γερμανών νεκροί 200, τραυματίες 1.500.

Το πρωινό της 8ης Απριλίου , η Ελληνική σημαία, η οποία πέρα από κάθε λογική κυμάτιζε ακόμη, κατέβηκε. Την ίδια ώρα, ο Γερμανός Στρατηγός, έσφιγγε το χέρι του Δκτού του Οχυρού και του έλεγε :”Το Γερμανικόν Έθνος δι εμού, συγχαίρει του ηρωας υπερασπιστάς του Οχυρού τούτου, οι οποίοι επεσκίασαν την δόξαν του Λεωνίδου και του Θεμιστοκλέους. Σας παρακαλώ πολύ, αυτά να τα διαβιβάσετε εις όλους τους Αξκούς και Οπλίτας του Οχυρού. Χθές το βράδυ το ραδιόφωνον του Βερολίνου και του Λονδίνου έψαλλαν ύμνους δι’ εσάς.”Τότε ο Δκτής του Οχυρού απάντησε υπερήφανα : ” Ουδέν επράξαμε, Στρατηγέ, παρά μόνο το καθήκον μας, ως υπερασπισταί του Πατρίου εδάφους”.

Πηγή: http://www.army.gr/