Συμφωνία της Βάρκιζας

Η συμφωνία της Βάρκιζας υπογράφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945 από την κυβέρνηση Πλαστήρα και το Ε.Α.Μ. (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο).

 Η συνθήκη προέβλεπε:

1.Δημιουργία των απαραίτητων συνθηκών για τη διεξαγωγή εκλογών και δημοψηφίσματος, που θα έκρινε την τύχη της μοναρχίας στην Ελλάδα.

2.Διάλυση των ανταρτικών οργανώσεων.

3.Παράδοση των όπλων του Ε.Λ.Α.Σ. μέσα σε δύο εβδομάδες.

4.Παραχώρηση αμνηστίας στους στρατιώτες του Έ.Λ.Α.Σ

Τα αποτελέσματα της Συμφωνίας της Βάρκιζας ήταν:

 1.Μερικές μονάδες του Ε.Λ.Α.Σ., όπως και ο ηγέτης του Άρης Βελουχιώτης αρνήθηκαν να δεχτούν τη  Συμφωνία και κατέφυγαν και πάλι στα βουνά. Το Ε.Α.Μ. τους αποκήρυξε αμέσως.

2.Ο Άρης Βελουχιώτης πληρώνει με τη ζωή του τη συνέχιση της επαναστατικής του δραστηριότητας.

 3.Τερματισμός της πρώτης φάσης του εμφύλιου πολέμου.

Ωστόσο, η Συμφωνία της Βάρκιζας περιείχε ουσιαστικές αδυναμίες, που ήταν ικανές να την τορπιλίσουν. Συγκεκριμένα υπήρχε η πιο κάτω σημαντική παράλειψη: Ενώ με τη συμφωνία της Βάρκιζας παραχωρούνταν αμνηστία στους αντάρτες του Ε.Λ.Α.Σ., δε γινόταν πρόνοια για τα ποινικά αδικήματα που διαπράχθηκαν στην περίοδο των Δεκεμβριανών. Αυτή η παράλειψη θα έχει μοιραίες επιπτώσεις στις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα.