Μάχη των Λειβαδιών
Η Μάχη των Λειβαδιών συνέβη στις 7 Φεβρουαρίου 1897 ακριβώς την επομένη της μάχης των Βουκολιών της οποίας η πλήρης επιτυχία της έκβασή της κυριολεκτικά αναπτέρωσε τόσο το ηθικό των Κρητών, όσο εμφύσησε περισσότερο τον ενθουσιασμό των Ελλήνων γενικά, αλλά και ειδικά της τότε αντιπολίτευσης και της Εθνικής Εταιρείας με μοναδική αναζήτηση τον Ελληνοτουρκικό πολέμο του 1897.
Σε απόσταση 5 χλμ. ΝΑ. του χωριού Πλατανιά (στις βόρειες προσβάσεις των Λευκών όρων της Κρήτης) υπήρχε τότε η πολύ οχυρή θέση Μονοδένδρι (250μ. υψόμετρο) και σε απόσταση 4 χλμ. ΝΑ. αυτού του λόφου υπήρχε ο μεγάλος τουρκικός στρατώνας των Λειβαδιών. Ανατολικά δε αυτού εκτείνοταν ο μεγάλος δυτικός ελαιώνας των Χανίων. Αυτό ήταν και το πεδίο της μάχης αυτής.
Μόλις έγιναν γνωστά στους Τούρκους τα αποτελέσματα από την κατάληψη του Πύργου των Βουκολιών από τους Έλληνες αμέσως τέσσερα τάγματα του οθωμανικού τακτικού στρατού ενισχυμένα με άτακτα σώματα Τουρκοκρητών, σύνολο περίπου 4.000 μαχητές, εξήλθαν από τα Χανιά και κατέλαβαν τον ελαιώνα. Ο διοικητής του ελληνικού μικτού αποσπάσματος Τ. Βάσσος περί τις 13.00 ώρα που βρισκόταν στο Μονοδένδρι όπου και τα στρατοπεδευμένα τμήματα Κρητών εθελοντών, ένα τάγμα μηχανικού, το 1ο τάγμα του 1ου συντάγματος πεζικού και ένας λόχος ευζώνων, διέταξε γενική επίθεση. Έτσι το τάγμα πεζικού που αποτελούσε το κέντρο της παράταξης επετέθηκε με ορμή κατά του στρατώνα. Συγχρόνως δεξιά (και νότια του τάγματος) τα σώματα των Κρητών υπό τον οπλαρχηγό Χατζημιχάλη και αριστερά (βόρεια του τάγματος) οι λοιπές μονάδες άρχισαν να προσβάλουν ταυτόχρονα τον ελαιώνα. Το τουρκικό πυροβολικό που μετείχε του αγώνα δεν επέτυχε δραστικά αποτελέσματα λόγω της εκ της ορμής ταχύτατες μετακινήσεις των ελληνικών τμημάτων. Έτσι πολύ γρήγορα ο μεγάλος τουρκικός στρατώνας καταλήφθηκε από το τάγμα πεζικού. Το γεγονός αυτό επέφερε κρίση στον αγώνα αφού πλέον ήταν αδύνατη η παρακολούθηση των μετακινήσεων των ελληνικών τμημάτων μέσα στον ελαιώνα. Αυτό προκάλεσε την ταχεία υποχώρηση των τουρκικών τμημάτων προς τα Χανιά. Πριν νυκτώσει η νίκη είχε στέψει τα ελληνικά τμήματα. Το ελληνικό πλέον στρατόπεδο βρισκόταν σε ασφάλεια.
Οι απώλειες του ελληνικού μικτού αποσπάσματος και των εθελοντών ήταν 100 περίπου οπλίτες, ένας βαρειά τραυματισμένος ανθυπασπιστής και τρεις νεκροί ανθυπολοχαγοί οι Δανάλης, Σαράτσογλου και Τριγγέτας. Οι δε απώλειες των Τούρκων περί τους 600 νεκρούς.
