Μυκήνες

Η πύλη των λεόντων

Ένας από τους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους, παγκόσμια γνωστός. Σύμβολο της ηρωικής Ελλάδας, oι Μυκήνες περιβάλλονται με το μαγικό πέπλο του μύθου των Ατρειδών, που τις περιπέτειές τους ιστορούν οι αρχαίοι τραγικοί.Βρίσκεται στο ΒΑ μυχό της πεδιάδας της Αργολίδας και σε στρατηγικό σημείο που δεσπόζει σε πολλές σπουδαίες οδικές αρτηρίες.

Πολλοί ετυμολογούν τη λέξη «Μυκήνες» από το «μυχός» που προσδιορίζει τη θέση της. Άλλοι παράγουν τη λέξη από την ηρωίδα «Μυκήνη», κόρη του Ίναχου. Και άλλοι τη συνάπτουν με τη λέξη «μύκης» υποπτηρίζοντας πως η πόλη ονομάστηκε έτσι από το μύκητα (την άκρη της θήκης του ξίφους) του ιδρυτή της Περσέα. Μερικοί μάλιστα γλωσσολόγοι τη συσχετίζουν με τα τοπωνύμια «Μυκαλησσός» και «Μυκάλη» που θεωρούνται προελληνικά.

Κατά την περίοδο (1660 – 1400 π.Χ.), οι Μυκήνες είχαν αποκτήσει μεγάλη οικονομική ευχέρεια και έγιναν η πιο ισχυρή δύναμη στο Αιγαίο. Ριψοκίνδυνοι, τολμηροί, άριστοι θαλασσοπόροι, οι κάτοικοι των Μυκηνών έκαναν αποικίες στην Κρήτη, Κυκλάδες, Κύπρο και Δωδεκάνησα, Σικελία και Βόρειο Ελλάδα. Τα προϊόντα τους αντικατέστησαν τα Μινωικά και μπορούσε να τα βρει κανείς στις αγορές της Αιγύπτου και Συρίας.

Σύμφωνα με την παράδοση, η πόλη των Μυκηνών, η πιο αντιπροσωπευτική πόλη αυτού του πολιτισμού, ιδρύθηκε από τον Περσέα (1400 – 1350 π.Χ.), τον γιο του Δία και της Δανάης, κόρη του βασιλιά του Άργους, Ακρίσιου. Οι Μυκήνες κτίσθηκαν από τους μυθικούς Κύκλωπες, οι οποίοι είχαν κτίσει επίσης και τα γιγάντια τείχη της κοντινής πόλεως Τύρινθος, την οποία κυβερνούσε ο αδελφός του Ακρίσιου, Προίτος.Τον Περσέα διαδέχθηκε ο γιος του, Σθένελος, πατέρας του Ευρυσθέα, ο οποίος κατέλαβε το Άργος και σύμφωνα με τον μύθο, ανέθεσε στον Ηρακλή να εκτελέσει τους δώδεκα άθλους.
Μετά τον θάνατο του Ευρυσθέα, την πόλη κυβέρνησε ο Ατρέας της Ηλείας (1250 π.Χ.), αδελφός της γυναίκας του Ευρυσθέα και γιος του Πέλοπος και της Ιπποδάμειας.

Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί μύθοι γύρω από την τραγική τύχη της οικογένειας των Ατρειδών. Η διαμάχη μεταξύ του Ατρέα και του αδελφού του Θυέστη, για τον θρόνο των Μυκηνών και η παράνομη αγάπη του Θυέστη με την γυναίκα του αδελφού του, Αιρόπη, κατέληξε στον τραγικό δείπνο, στον οποίο ο Θυέστης έφαγε τους γιους του, που του πρόσφερε ο αδελφός του. Από αυτή την απαίσια πράξη του Ατρέα, η οικογένεια του ήταν καταραμένη. Η πόλη υπό την κηδεμονία του Ατρέα επέκτεινε τα σύνορα της και απέκτησε μεγάλο πλούτο.Υπό την ηγεμονία του γιου του, Αγαμέμνονα (1200 π.Χ.), ο οποίος ηγήθηκε της φημισμένης εκστρατείας εναντίον της Τροίας, η πόλη έφθασε στο απόγειο της δυνάμεως της.

Δεν γνωρίζουμε τους λόγους για τον πόλεμο, εάν δεν δεχθούμε ως αξιόπιστη, την απαγωγή της Ελένης από τον Πάρι. Πολλές εξηγήσεις έχουν δοθεί, από τα δικαιώματα αλιείας μέχρι το εμπόριο υφαντουργίας. Δεν ξέρουμε επίσης την ακριβή ημερομηνία του πολέμου. Μερικοί αναφέρουν το 1270 π.Χ., αν και η Ελληνική παράδοση αναφέρει το 1184 π.Χ.Όταν ο Αγαμέμνων, ο “βασιλιάς ανδρών”, επέστρεψε νικητής από τον Τρωικό πόλεμο, δολοφονήθηκε από τον Αίγισθο, γιο του Θυέστη και εραστή της γυναίκας του, Κλυταιμνήστρας. Μετά από αυτό, ο γιος του Αγαμέμνονα, Ορέστης, πήρε εκδίκηση και τους σκότωσε και τους δύο.

Ογδόντα χρόνια μετά την πτώση της Τροίας και κατά την διάρκεια της βασιλείας του γιου του Ορέστη, Τισαμένη, η πόλη των Μυκηνών κατελήφθη και κατεστράφη από τους Δωριείς. Η πόλη με τα τείχη ανέπαφα, αν και έχασε την δύναμη της, συνέχισε να υπάρχει επί πολλούς αιώνες.
Η εξωτερική πόλη δεν εγκατελείφθη, καθώς οι πολλοί ανευρεθέντες τάφοι μαρτυρούν. Ένα αξιόλογο ανάγλυφο έχει ανεβρεθεί από ναό, ο οποίος κτίσθηκε στις αρχές του έκτου αιώνος. Όταν ο Περσικός στρατός εισέβαλε στην Ελλάδα, οι Μυκήνες έστειλαν στρατό στις Θερμοπύλες και Πλαταιά.
Η πόλη καταστράφηκε άλλη μια φορά από το Άργος (468 π.Χ.), μετά από μακρά πολιορκία.
Στους Ελληνιστικούς χρόνους, οι Μυκήνες ανανεώθηκαν, τα τείχη ξαναχτίστηκαν και ένας ναός κτίσθηκε στην ακρόπολη, όπου σκοτώθηκε ο Αργείος τύραννος Αρίστιππος (235 π.Χ.).

Ο αρχαιολογικός χώρος αποτελείται:

ΜΑΣΚΑ ΤΟΥ ΑΓΑΜΕΜΝΩΝΑ

Η Πύλη των Λεόντων είναι η είσοδος της μυκηναϊκής ακρόπολης, η οποία φέρει το αρχαιότερο δείγμα μνημειακής γλυπτικής στην Ευρώπη, στο τρίγωνο πάνω από το υπέρθυρο. Είναι κατασκευασμένη πάνω σε ισχυρό τείχος του τέλους του 13ου π.Χ. αι., που λόγω του μεγέθους του και της κατασκευής του ονομάζεται κυκλώπειο και περιβάλλει την ακρόπολη. Μέσα στο χώρο της ακρόπολης υπάρχουν δεξιά από την Πύλη τη σιταποθήκη και σε έναν κυκλικό περίβολο έξι βασιλικούς τάφους που ανάσκαψε ο Σλίμαν το 1876, το λεγόμενο Ταφικό Κύκλο Α’, από όπου ήρθαν στο φως πλούσια ευρήματα ανάμεσά τους οι περίφημες χρυσές προσωπίδες, τα πολυποίκιλα ξίφη, τα χρυσά κοσμήματα κ.ά. (Όλα τα ευρήματα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας). Αμέσως μετά διακρίνονται τα θεμέλια μυκηναϊκών σπιτιών (κτίριο του Κρατήρα των πολεμιστών, κτίριο Τσούν τα κ.ά.) και εκείνα του θρησκευτικού κέντρου.

Το Ανακτορικό Συγκρότημα βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο και είναι χτισμένο σε διάφορα επίπεδα. Σ’ αυτό οδηγεί ανηφορικός δρόμος, και η είσοδός του, το πρόπυλο, βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά.

Το μέγαρο, με στοά, πρόδομο και δόμο, βρίσκεται στα δυτικά μεγάλης αυλής που ήταν διακοσμημένη με πολύχρωμα θέματα. Σε μερικά σημεία της είναι φανερά τα ίχνη από τη φωτιά που προκάλεσε την καταστροφή της ακρόπολης. Στη βόρεια πλευρά του ανακτόρου διακρίνονται θεμέλια ναού Αρχαϊκών και Ελληνιστικών Χρόνων και οικοδομημάτων (εργαστήριο καλλιτεχνών και τεχνιτών, κτίριο Κιόνων κ.ά.). Στα αξιοθέατα της ακρόπολης περιλαμβάνεται και μια υπόγεια δεξαμενή που κατασκευάστηκέ το 13ο αι. π.Χ. και στην οποία οδηγεί στενό πέρασμα.

Στο χώρο έξω από την ακρόπολη υπάρχει μια σειρά από θολωτούς τάφους που ο Παυσανίας ονόμασε «θησαυρούς», με σημαντικότερους τον τάφο των Λεόντων, του Αίγισθου και της Κλυταιμνήστρας. Πρόκειται για μικρά ταφικά κτίρια που διατηρούνται σε καλή κατάσταση, ενώ στα δυτικά τους ανασκάφηκαν οι δεκατέσσερις βασιλικοί λακκοειδείς τάφοι του Ταφικού Κύκλου Β’. Στα νότια του Ταφικού Κύκλου Β’ βρέθηκαν λείψανα από ιδιωτικές κατοικίες 13ου αι. π.Χ. (Οικία των Ασπίδων, Οικία του Λαδέμπορου κ.ά.).

Τάφος Ατρέα

Σε απόσταση 50 μέτρων από την ακρόπολη δεσπόζει ο πολυτελέστερος μυκηναϊκός τάφος, ο λεγόμενος θησαυρός του Ατρέα ή τάφος του Αγαμέμνονα. Σύγχρονος της Πύλης των Λεόντων, ο θολωτός αυτός τάφος αποτελείται από δρόμο μήκους 36 μέτρων και από μια μεγάλη θόλο, η οποία πρέπει να έφερε πλούσια εσωτερική διακόσμηση. Διακοσμημένη ήταν και η πρόσοψη του τάφου, από την οποία διακρίνονται τμήματα.

Τα περισσότερα και πιο αξιόλογα ευρήματα των Μυκηνών εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, όπως η χρυσή μάσκα Ταφικού Κύκλου Α’, που αποδόθηκε στον Αγαμέμνονα από τον Σλίμαν, η τοιχογραφία με παράσταση γυναικείας μορφής, χρυσό διαδήματα κ.ά. Λείψανα ενός πολιτισμού λαμπρού και υπερήφανου, που μας άφησε για ανάμνηση ανάκτορα θαυμαστά για την αρχιτεκτονική τους, ταφικά μνημεία και έναν πλούτο αντικειμένων.

Η περιοχή του Ηραίου, αποτέλεσε πανελλήνιο λατρευτικό κέντρο της θεάς Ήρας. Το ιερό, που χτίστηκε στη θέση της μυκηναϊκής Πρόσυμνας, βρισκόταν σε ακμή από τον 5ο αι. π.Χ. μέχρι τα Ρωμαϊκά Χρόνια.

πηγή  http://www.sikyon.com/mykinai/history_gr.html

         http://hellas.teipir.gr/prefectures/greek/Argolidas/Mikinesarxaiol.htm