Θούριο
Στη σημερινή θέση του Θουρίου επί οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν ένα τούρκικο χωριό, το Ουρλί, με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922 κατοικήθηκε από τους έλληνες χριστιανούς κατοίκους που ήρθαν στο Ουρλί από διάφορα άλλα μέρη της Θράκης, κυρίως της ανατολικής Θράκης. Ήρθαν στο Θούριο περίπου 140 οικογένειες προσφύγων από τα εξής μέρη:
| Αζατλί | 73 οικογένειες |
| Καράχαληλ | 18 οικογένειες |
| Μεγάλο Ζαλούφι | 15 οικογένειες |
| Ασλάν | 6 οικογένειες |
| Μανδρίτσα | 6 οικογένειες |
| Ναντερλή | 4 οικογένειες |
| Ολπασιά | 3 οικογένειες |
| Εσκήκιοϊ | 2 οικογένειες |
| Ζαλουφάκι | 2 οικογένειες |
Επίσης από μία (1) οικογένεια από τα εξής μέρη:
Αδριανούπολη, Διδυμότειχο, Ένεζε, Ζώνη, Ουζούν-Κιουπριού, Πετράδες, Σαραπλάρ, Σκεντέρκιοϊ, Τατάρ, Τσάντα και Χάφσα.
Στους πρόσφυγες κατοίκους του Θουρίου δόθηκαν οικόπεδα και κλήρος, (χωράφια για καλλιέργεια).
Τα πρώτα χρόνια η ανάπτυξη του Θουρίου βασίστηκε στην καλλιέργεια της γης, ωστόσο, αργότερα κάποιοι ασχολήθηκαν με το εμπόριο, άλλοι έγιναν τεχνίτες, και άλλοι υπάλληλοι.
Μερικοί από τους κατοίκους του Θουρίου μεταναστεύσανε σε άλλα μέρη της Ελλάδας, αλλά η μεγάλη φυγή έγινε την δεκαετία του 60 όταν έφυγε σχεδόν ο μισός πληθυσμός του χωριού σε χώρες όπως, Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία, Βραζιλία, Αυστραλία και αλλού.
Στις επόμενες δεκαετίες ήταν ισορροπημένη η τάση της μετανάστευσης, γιατί ήδη είχαν αρχίσει κάποιοι να επιστρέφουν.
